Znachorstwo

Znachorstwo – dawna profesja polegająca na rozpoznawaniu i leczeniu różnych chorób, wykorzystująca głównie techniki medycyny ludowej oraz zioła.

Znachor (czyli „ten, kto zna”) rozpoznawał i leczył przeróżne choroby, głównie na wsiach i w małych miejscowościach, a stosowane przez niego praktyki nie opierały się na naukach medycznych. Swoją wiedzę zdobywał, ucząc się od wykształconych poprzedników oraz znawców medycyny ludowej. Znachorzy nie mieli ani wykształcenia medycznego, ani odpowiednich kwalifikacji do leczenia ludzi. W swojej profesji wykorzystywali przede wszystkim znajomość medycyny ludowej, która czerpała z leczniczych właściwości natury, a jej główną specjalizacją było ziołolecznictwo. Sytuacja zmieniła się w latach 50. i 60. XX wieku wraz z pojawieniem się na wsiach lekarzy, którzy przejęli funkcje dotychczas pełnione przez znachorów. Ludzie często kojarzyli znachorstwo z magicznymi praktykami czy zabobonami oraz uważali, że znachorzy mają nadprzyrodzone moce.