Zegarmistrzostwo – Ginące zawody

Zegarmistrzostwo – rzemiosło zajmujące się przede wszystkim naprawą i konserwacją zegarów i zegarków (do połowy XIX wieku również ich wytwarzaniem).

Zegarmistrzowie trudnią się przede wszystkim naprawą i konserwacją zegarów i zegarków. Nadal jednak, oprócz działalności usługowej, rzemieślnicy ci zajmują się także produkcją oraz uczestniczą w projektowaniu i testowaniu nowych typów czasomierzy. Ze względu na specyfikę swojej branży niezbędne jest, by posiadali wiedzę z bardzo wielu dziedzin, takich jak metalurgia, ślusarstwo czy stolarstwo. Zegarmistrz, oprócz precyzyjnej pracy ręcznej, musi również umieć obsługiwać wiele różnych maszyn i urządzeń.

Rozwój zegarmistrzostwa rozpoczął się w końcu XIV i na początku XV wieku w Anglii, Francji, Niemczech i Holandii. W Polsce cechy zegarmistrzowskie istnieją od końca XVI wieku. Z kolei w XVIII wieku zaczęły powstawać manufaktury, a na początku XIX wieku fabryki zegarów i zegarków.

Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe

„Monika Antas – zegarmistrzyni (projekt Ginące zawody)” (Fundacja Wspieram)

„Zegarmistrz Jan Szymański” (VAVA pl – Warszawa na filmowo)

„Człowiek, który po mistrzowsku manipuluje czasem” (Pasjonaci)

„Mistrzowie Żoliborza – Zegarmistrz Włodzimierz Skowron” (Miasto Jest Nasze)

„Z lupą przy oku przez 50 lat…” (Zachodniopomorska Telewizja)

„Ożywić Czas” (L2PA3)

„Zegarmistrz” (ORE – kształcenie zawodowe)

„Gdyńska Firma Rodzinna – Zegarmistrzostwo Ogrodowicz i Syn” (Gdynia)

„Fachy i Fachmany: Zygarmistrz” (Pszczyńska Telewizja)

ŹRÓDŁA