Lutnictwo

Lutnictwo – profesja polegająca na tworzeniu muzycznych instrumentów strunowych.

Lutnik zajmuje się konstruowaniem muzycznych instrumentów strunowych szyjkowych. Do grupy tej należą instrumenty smyczkowe: skrzypce, altówka, wiolonczela czy kontrabas, oraz szarpane, m.in.: lutnia, mandolina, banjo i różnego rodzaju gitary. Obecnie w Polsce jedyną uczelnią wyższą, w której można studiować lutnictwo jest Akademia Muzyczna w Poznaniu.

Nazwa tego zawodu pochodzi od budowy lutni, z którą ta profesja była związana w XV wieku. Sto lat później, w miarę podejmowania przez lutników prac polegających na tworzeniu nowych instrumentów, np. skrzypiec, rozumienie nazwy „lutnictwo” uległo jednak poszerzeniu. Właśnie na wiek XVI przypada rozwój tego rzemiosła w jego obecnym znaczeniu.

W XVI i XVII wieku we Włoszech zaczęły pojawiać się ośrodki lutnicze, wokół których skupiali się rzemieślnicy. Działali w nich również mistrzowie, których doświadczenie, umiejętności oraz artystyczna ekspresja wpływały na konkretne indywidualne właściwości instrumentów powstających pod ich kierunkiem. Zjawisko to poskutkowało utworzeniem się szkół lutniczych. W efekcie przekazywania wiedzy z pokolenia na pokolenie powstawały też całe rody lutników, jak np. Amati, Guarneri czy Guadagnini. W ówczesnym czasie w Polsce lutnictwo również stało na wysokim poziomie. Czas świetności europejskiego lutnictwa dobiegł końca w drugiej połowie XVIII wieku, kiedy zaczęto produkować instrumenty na masową skalę – najpierw w manufakturach, a później w fabrykach.