Klucznictwo

Klucznictwo – dawna profesja polegająca na zarządzaniu kluczami do różnych majątków, np. zamków czy pałaców.

Głównym zadaniem klucznika było sprawowanie nadzoru i zarządzanie kluczami do różnego rodzaju majątków, takich jak zamki, pałace, dworki, folwarki czy fabryki. W miastach klucznicy pilnowali również bram miasta i zamykali je na noc. Wykonywanie tej profesji wiązało się z dużą odpowiedzialnością, której zakres zmieniał się z biegiem lat. Klucznictwo miało podniosły charakter, a ludzie okazywali osobom zajmującym się tym zawodem odpowiedni szacunek.

Zawód klucznika często przyrównuje się do innych mu podobnych, np. odźwiernego czy portiera. W klasztorach zbliżoną funkcję pełnią bracia furtianie lub siostry furtianki, a na dawnych polskich dworach byli to szafarze i ochmistrze domowi. Do zawodu klucznika przyrównuje się również kamerdynera, który z biegiem lat zaczął sprawować kompleksowy nadzór nad majątkiem. Schyłek XIX wieku był jednocześnie schyłkiem epoki istnienia majątków ziemskich, a zawód klucznika uległ modyfikacjom. Różnice pomiędzy, wspomnianymi tu, podobnymi do siebie zawodami, zaczęły się zacierać, a funkcje sprawowane na różnych stanowiskach przenikać.

Obecnie klucznictwo w swojej dawnej, oryginalnej, formie jest wymarłą profesją. Istnieje jednak kilka zawodów, które bezpośrednio czerpią z tradycji kluczników i spełniają podobne funkcje. Współcześnie najbardziej podobną rolę pełnią portierzy i odźwierni. Innymi zbliżonymi profesjami są dozorcy oraz stróże, których zadaniem jest przede wszystkim nadzorować i strzec danego terenu bądź obiektu. Kolejnym przypominającym klucznika zawodem jest hotelowy konsjerż, który pełni funkcję osobistego asystenta gości.